| چهارشنبه 29 مهر1388 ساعت: 11:40 | توسط:ع.ح.رجبی | ||||
|
(این پیام رو آقای رجبی که رتبه ی ۵ کشوری آزمون کارشناسی بهداشت عمومی برامون گذاشتند) سلام به استاد گرانقدر . | |||||
امروز هم به خوبی و خوشی دومین جلسه ی در س آموزش بهداشت برگزار شد.
امیدوارم بعدا بتونم بیش تر در مورد این کلاس ها بنویسم. فقط بگم که در کلاس بهداشت حرفه ای تئوری های یادگیری را بحث کردیم و در کلاس بهداشت محیط، حیطه عاطفی و حیطه روان - حرکتی را بحث کردیم.
دانشجویان بهداشت محیط هم قرار شد که برای اجرای پروژه گروه تشکیل بدهند و اسامی گروه ها رو آقای درویش برای من بیاورند ولی سرویس اومد دنبال ما و آقای درویش رو هم ندیدیم.
از همه دانشجویان راضی هستم . امیدوارم که همه با انگیزه ی کافی و با علاقه به رشته ی تحصیلی شان در کلاس حضور یابند.
این شعر رو هم چون بعضی ها گفتند بگین تا بنویسیم گفتم می نویسم توی وبلاگ :
اگر این ماهیان رنگی نبودند در این تنگ به این تنگی نبودند
اگر همسایه ها هم سایه *بودند حصار خانه ها سنگی نبودند
ــــــــ
البته به روایتی : اگر همسایه ها بی سایه بودند
این هفته سه شنبه جلسه ی دوم کلاس های کرج با دانشجویان بهداشت است.
مبحث درس دانشجویان بهداشت حرفه ای : تئوری های یادگیری- حیطه شناختی
مبحث درس دانشجویان بهداشت محیط: حیطه عاطفی - حیطه روان حرکتی
کوئیز این هفته نخواهد بود.
دیروز دانشجویان بهداشت حرفه ای از من منابع آزمون کاردانی به کارشناسی رو می خواستند . امروز این رو اینجا گذاشتم. اما همان طور که در کلاس گفتم همه چیز در سازمان سنجش به ثانیه ها متصل است.
فعلا این لیست از همه ،مورد اطمینان تره
:منابع آزمون کاردانی به کاشناسی بهداشت حرفه ای
ـــــــــــــ
این هم برای دانشجویان بهداشت محیط
منابع آزمون کاردانی به کارشناسی بهداشت محیط
نکته : احتمال تغییر منابع وجو دارد. در صورت اطلاع از تغییرات جدید این لیست به روز خواهد شد.
البته از اونجایی که به قول یکی از عزیزان :محال از طرز فکر ما به وجود می آید، و گویا برای آقای جوادزاده محالی وجود نداره بالاخره موفق شدند که برگردند اصفهان . شهری که شاید یک روزی شهر همیشگی آقای جوادزاده بشه... کی می دونه؟
به هرحال شاید اونجا توی تاکسی نتونستم احساسات واقعی ام رو نشون بدم اما خیلی خیلی شگفت زده و خوشحال شدم. آقای جواد زاده مثال معروف :«خواستن توانستن است» رو به صورت عملی به ما ثابت کردند.
نوشته خودش رو توی وبلاگش بخونید:
خب باید عرض کنم این مشکل مربوط به قالب طراحی شده است که چون خودم طراحی نکرده بودم اطلاعی از این مشکلش نداشتم. حالا در اولین فرصت به سراغ کدهای قالب خواهم رفت و اون رو درست می کنم.
عجالتاً شما کپی معرفی نویسنده وبلاگ رو اینجا بخونید تابعد
ـــــــــــــــــ
حمید رضا محدث حکاک
کارشناس ارشد آموزش سلامت عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی
مدیر گروه بهداشت دانشکده (از 1384 تا 1387)
سرپرست کمیته تحقیقات دانشجویان(از 1384 تا 1386)
سابقه ۱۲ سال فعالیت علمی-پژوهشی ، آموزشی و مدیریتی در کمیته های پژوهشی دانشگاه های علوم پزشکی سبزوار، مشهد و اصفهان.(و بجنورد)
حوزه تخصصی : تکنولوژی آموزشی با تاکید بر شیوه های تدریس
(سرپرست مرکز مطالعات و توسعه آموزش پزشکی)(از 1385 تا 1387)
دانشجوي مقطع دكتراي تخصصي آموزش سلامت از 1387
امروز اولین کلاس آموزش بهداشت دانشجویان بهداشت حرفه ای و بهداشت محیط دانشگاه کرج برگزار شد. کلاس های خوبی بودند. از دانشجویان آن جا راضی هستم . دانشجویان خوبی بودند. امیدوارم بتونیم تا آخر ترم همین رابطه رو حفظ کنیم و نظرمون در مورد هم تغییر نکنه.
امروز کمی با هم آشنا شدیم و من طبق معمول چند تا از اون قوانین طلایی خودم رو گفتم و البته اصل همیشگی احترام متقابل. دانشجویانی که در کلاس های من بودند می دونن که من می تونم با یک واریانس خیلی زیاد تدریس کنم از خیلی سنتی و خشک و بسته تا ... .
به هر حال دید من در مورد این دوستان کاملا مثبته. امیدوارم سال دیگه اسامی اون ها رو هم در لیست قبولی های کارشناسی بنویسم.
فعلا از نماینده های کلاس نام می برم تا بعد
آقای تاجیک نماینده بهداشت حرفه ای(کوشا و فعال و دارای روابط عمومی خوب. البته گاهی هم شوخ طبع!)
آقای درویش نماینده بهداشت محیط(جزء افراد نادری است که توانست در جلسه ی اول از من نیم نمره بگیره)
از این به بعد از هم بیش تر خبر دار خواهیم شد
در صورت قبولی و یا استخدام و یا هر اتفاق دیگری از هم بی خبر نخواهید ماند
ایجاد وبلاگ گروهی «هم آرزو ها» جهت دانشجویان بهداشت دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی از گذشته تا هنوز
آرزوی همه ی ما رسیدن به کمال، فتح قله های موفقیت، رشد و تعالی بشریت ، بروز و شکوفایی استعدادها و توانمندی ها، رضای خداوند متعال و حفظ دوستی های پایدار گذشته است.
برای کسب اطلاعات بیش تر به هم آرزوها مراجعه نمایید.
می خواهیم با هم باشیم.
تا همیشه ...
تا هنوز
در سنه ی ماضی، آن هنگام که چشممان بر صفحه ی شیشه ای دستگاه پساشبکه ای افتاد و نام خویش برآن مشاهده نمودیم، همچون بلبلکان با خروش از جا جستیم و خواستیم متصدی قهوه-شبکه را در آغوش گرفته و هر دو از این پیروزی عظیم و شگرف توامان به پایکوبی بپردازیم اما ناگاه بر خود آمده و گفتیم گر قدمی بیش از این به آن متصدی محترمه ! نزدیک شویم باید عطای بی اج دی را به لقایش بخشیده و در کنج خلوت آشیان خود به مکیدن سماق اعلا اهتمام ورزیم البته تا آخر عمر.
باری یاران و دوستانی که شاید سال ها از ملاقات آن ها محروم گشته بودیم یکان یکان رخ از پشت چهره ی غیبت به نظاره ی شوکت بر کشیدند و همه در طلب شیرینی. الحق و الانصاف که این آیین کهن(شیرینی دادن و نیز سور دادن) چه نیکو آیینی است در نزدیک کردن یاران و بازگرداندن مهاجران و کوتاه کردن فراق ها و وصل کردن فصل ها.
پس از آن که ذخایر همیان ما همچون عشق های امروزی به پایان رسید و مرا دیگر سکه ای نبود تا یاران را به شکرانه ی این قبولی میهمان نمایم یکایک از من دورگشته و چون دودی محو و ناپدید. نمی دانم چرا ناخودآگاه شعری به خاطرم رسید
این دغل دوستان که می بینی....
بگذریم... زان پس عزم دیار محبوب نمودیم. آن جا که معدن علم است و کان دانش. فراوان دانشگاه دارد و البته طلبه ی علم(که امروزه آنان را دانشجو می نامند). قصد سفری بس پر خطر کردیم به دیار عالمان، مدینه ی هنروران، سرزمین شاعران، ملک عاشقان، وادی سالکان محلی به نام کلان شهر طهران!
شهری بس عظیم و سرشار از اسب های آهنین که هر کدام را عددی است و هر عددی را حکمتی. چنان این بلاد مسحور علم ریاضی است که مراکب آهنین خود را شماره داده و برای هر شماره قاعده ای وضع نموده است. فی المثل امروز که دومین روز هفته است و دوم عددی زوج است به مرکبی اجازه ی عبور می دهد که انتهای ارقامش عددی فرد باشد و گویند چون یکشنبه است و یک عدد فرد است چنین باشد. همچنین است جای بستن مرکب که تمامی برزن ها مشکل آسودن مرکب در کنار خیابان را دارد.
در این زمینه و در این یک سنه ای که رفت داستان ها بر ما گذشت از غیبت اساتید گرفته تا سکنی گزیدن در چاله ای گور مانند که نامش خوابگاه نامیده بودند تا دنیای خالی از مهر . دنیای پر از عاطفه های پف کرده. عشق های گندیده، صورتک های پوسیده...
از آن جا که وقت تنگ است و قهوه - شبکه در این دیار بس گران است:
شرح این هجران و این سوز جگر این زمان بگذار تا وقت دگر
