سلام

یه مدتی می خوام برم مرخصی ( به قول خودم فرصت مطالعاتی ) اونجایی هم که می رم نه تلفن هست نه اینترنت و نه... به هر حال دوستان دانشجو هم گویا تابستون به وبلاگ ما سری نزدن یا اگه سری هم زدن پیامی نذاشتن تا من بفهمم... این شعر هم تقدیم به همه اونهایی که می آن و پیام نمی ذارن...

وه چه بیگانه گذشتی، نه کلامی نه سلامی

نه نگاهی به نویدی نه امیدی به پیامی

رفتی آن گونه که نشناختم از فرط لطافت

کاین تویی یا که خیال است ، از این هر دو کدامی؟

تا بعد بدرود