آخرین هفته
امروز آخرین کلاس تئوری رو با دانشجویان بهداشت خانواده ۸۴ داشتم .
البته قرار بود یه جلسه دیگه هم داشته باشیم ولی بنا بر دلایلی ترجیح دادم این آخرین جلسه باشه.
همیشه با خودم فکر می کردم آخرین جلسه باید خیلی زیبا و تاثیرگذار باشه... باید جوری باشه که هر وقت به اون فکر می کنیم تحت تاثیر قرار بگیریم و البته خاطره های خوبی هم از هم به یاد داشته باشیم.
ولی متاسفانه همه چیز طبق پیش بینی ها پیش نرفت و با یک جلسه معمولی دروس تئوری بهداشت خانواده ها رو به پایان رسوندیم.
همیشه همه چیز اون جوری که فکرش رو کردی یا دوست داری پیش نمی ره...
این فرصت هم گذشت و... حتی دیگه لزومی هم برای نوشتن نمی بینم ...
امیدوارم کلاس های پایانی رو با ورودی های ۸۵ به خوبی برگزار کنیم. هر چند با این دوستان هنوز ۲ ترم دیگه درس تئوری داریم.
***********
مهمترین چیزی که این روزها من درگیر خودش کرده انجام ارزشیابی اساتید دانشکده است و همچنین برنامه ریزی کارآموزی دانشجویان بهداشت . از اونجا که این اولین دوره کارآموزی دانشجویان بهداشت در این دانشکده و در این شبکه بهداشتی است با مشکلات بسیاری مواجهیم که امیدوارم به زودی رفع بشه.
**********
در ضمن شعری رو که چند روز قبل روی وبلاگ گذاشته بودم شعر خودم نبود (بعضی از دوستان فکر کرده بودن شعر از بنده حقیره!!!)
**********
دانشجویان پرستاری ۸۲ هم باید زودتر پروژه هاشون رو به سر و سامان برسونن جون داره کم کم به آخر مهلتشون نزدیک می شیم.
*******
دانشجویان مبارزه ۸۵ هم تا قبل از امتحانشون فرصت دارن برای ارائه وسیله کمک آموزشی یا رسانه مورد نظر
**********
سعی می کنم تا قبل از شروع امتحانات اسامی دانشجویان عزیزی که بیش از حد مجاز غیبت کردن رو اعلام کنم تا دیگه وقت بیهوده ای رو صرف امتحانی که ازش محروم هستن نکنند.
**********
به امید روزی که وقت شناس باشیم و راس ساعت در کلاس حضور داشته باشیم
به امید روزی که در کلاس تلفن های همراهمون رو خاموش کنیم
به امید روزی که بدون علاقه به رشته ای خاص اون رو انتخاب نکنیم
به امید روزی که در کلاس دانشجویان ناراضی از رشته شون رو مشاهده نکینم
به امید روزی که به وظایفمون به عنوان یک استاد آشنا باشیم و به اون ها عمل کنیم
به امید روزی که دانشجویانمون هم به وظایف خودشون عمل کنن
به امید روزی که هیچ دانشجویی با هیچ استادی سر نمره ، تعطیلی کلاس، غیبت ، تاخیر و . . . چونه نزنه
به امید ... به امید خیلی چیزهای دیگه ... چیزهایی که باعث بشن هم استاد و هم دانشجو از کلاس و درس و تکلیف و ... لذت ببرن و بازدهی آموزش به حداکثر خودش برسه و ...
یعنی می تونیم چنین روزی رو ببینیم؟
